Wszystko, co robisz, co wpływa na to jak wyglądasz i jak się czujesz, ukazuje jakie masz do SIEBIE podejście. Jak bardzo SZANUJESZ siebie jako człowieka, jako część tego świata. Jeśli chcesz, aby ludzie mieli więcej szacunku dla Ciebie, najpierw musisz zacząć od siebie.
Dzisiaj poruszam niezwykle ważne zagadnienie, które jest bliskie memu sercu. Za każdym razem, kiedy podejmuję rozmowę na ten temat odnajduję w rozmówczyni wzrok jak i gesty, które potwierdzają wszystkie moje doświadczenia. I za każdym razem dochodzimy do tego samego wniosku: jeśli szanujesz siebie, inni również będą Cię szanować.
Jakiś czas temu opublikowałam na blogu artykuł o tym jak zacząć wcześnie wstawać, który do dzisiaj cieszy się dużym powodzeniem. Zauważyłam jednak, że jest coś jeszcze co dotyczy porannych nawyków, a co czasem nie przychodzi nam z łatwością. I tutaj często spotykam się z pytaniem od Was: jak zmotywować się do porannych ćwiczeń, kiedy tak bardzo mi się nie chce ;).
Jeśli dużo biegasz, jeździsz na rowerze, podnosisz ciężary czy uprawiasz jakikolwiek sport, ale zapominasz o rozciąganiu, to ciało oczywiście, staje się mocne i silne, ale też sztywne i napięte, gdyż nie dajesz mu okazji, aby się rozluźniło. Podczas treningu siłowego Twoje mięśnie ulegają skróceniu, a rozciąganie pomaga je wydłużyć. Bo rozciąganie łagodzi sztywność mięśni i prowadzi do równowagi pomiędzy siłą i elastycznością ciała.
To mój pierwszy wpis z kategorii ulubieńcy miesiąca. Nie obiecuję, że taki wpis będzie pojawiał się w każdym miesiącu, jednak, jeśli tylko wpadnie mi w ręce coś, czym będę się chciała z Wami podzielić, obiecuję, że prędzej czy później pojawi się na blogu.
Marzec, pomimo, że nieco dłuższy od jego poprzednika upłynął mi w bardzo szybkim tempie, czego powodem może być spora ilość pracy, która nawarstwiła mi się podczas mojego ostatniego wyjazdu do Tajlandii i z którą musiałam się w końcu uporać. Jednak znalazło się kilka rzeczy, które z pewnością umiliły mi chwile niepewności i oczekiwania oraz pozwoliły na chwilę oderwać się od pracy.
Nie wierzę w życie całkowicie wolne od stresu. Nie wierzę, że istnieje człowiek, który w ogóle się nie stresuje. Wierzę jednak, że wprowadzenie do życia kilku drobnych zmian i nawyków pozwala ograniczyć jego występowanie i nabrać dystansu do otaczającej nas rzeczywistości.
Stres jest nam potrzebny. Pozwala realizować nasze cele, motywuje do działania i bardzo często stanowi dla nas wyzwanie, dzięki którym możemy się rozwijać. Sęk w tym, aby nie było go w naszym życiu zbyt wiele. Bo zbyt duża dawka stresu rujnuje naszą witalność i zdrowe myślenie, zabijając codzienną radość życia.
Huna to filozofia stworzona przez polinezyjskich Kahunów, starodawna, a jednak wciąż idealnie wpasowująca się w teraźniejszość. Kahuni czyli kapłanie i uzdrowiciele, którzy opracowali siedem podstawowych zasad Huny przekazywanych następnie z pokolenia na pokolenie. Zasady te miały w domyśle kształtować życie pełne miłości, pokoju i rozwoju wewnętrznego.
