Być może zauważyliście, że od jakiegoś czasu na PureStyle artykuły nie pojawiają się tak często jak to było wcześniej. Dzisiaj chcę podzielić się z Wami kilkoma informacjami, które wyjaśnią dlaczego tak się ostatnio działo. Ale zanim to, chciałam z dumą poinformować, że od założenia bloga PureStyle minęły już 2 lata!
Dzisiaj króciutko o czymś, co mnie pomogło wyjść z niesprawiedliwego nawyku osądzania siebie. Dzisiaj o prostym, ale jakże skutecznym sposobie na wewnętrzne głosy, które pchają nas w nieodpowiednim kierunku, bowiem zamiast motywować, zazwyczaj demotywują i spychają nasze marzenia na bok.
Nie musisz być wielki by zacząć, ale musisz zacząć by być wielkim. Jest to jeden z moich ulubionych cytatów, który zainspirował mnie w kluczowym momencie mojego życia. Dzięki niemu zaczęłam… biegać i pozbyłam się wielu problemów, które okazało się, sama sobie stwarzałam. Odnosi się tak naprawdę do każdej sfery Twojego życia. Dlatego dzisiaj gości na blogu i mam nadzieję, że Ty również dzięki niemu odkryjesz coś nowego.
Jedną z pierwszych książek rozwojowych, które mocno zwróciły moją uwagę i które nadały odpowiedni kierunek moim myślom była książka Dalie’a Carnegie „Jak przestać się martwić i zacząć żyć”. Podsunął mi ją mój dobry znajomy, który z pewnością widział, że zbyt dużo uwago poświęcam roztrząsaniu samego problemu niż jego rozwiązaniu. W tym czasie usłyszałam także cenną lekcję, której sedno mieściło się w zdaniu: samo myślenie o problemie jest bardziej męczące od działania prowadzącego do rozwiązania tego problemu.
Dostaję od wielu z Was zapytania o coaching. Czasem są to pytania o samą istotę coachingu, a innym razem konkretne kwestie do rozwiązania. Często wtedy piszecie mi, że dzięki krótkiej wymianie myśli pomiędzy nami, zobaczyliście na nowo całą sytuację i jesteście na dobrej drodze do rozwiązania problemu. Jednak zdarzają się również problemy, które trudno jest pokonać w sposób mailowy. Wymagają szybkiej reakcji i bezpośredniego kontaktu. Dla wszystkich tych którzy chcieliby poznać czym jest coaching lub psychoterapia, oraz skorzystać z bezpłatnej konsultacji, mam niespodziankę :).
Kieruję do Ciebie nietypowe pytanie… Zauważyłam, że spotykam na swojej drodze osoby, które mnie z jakiegoś powodu nie szanują, nie wiem czemu tak się dzieje. Już nie wiem co mam robić i jak się zachowywać, żeby ludzie w końcu zaczęli mnie szanować! To jest strasznie frustrujące! Ostatnio doszłam do wniosków, że nie mam nawet takiej jednej osoby, której bym ufała i którą mogłabym nazwać swoją przyjaciółką, wszyscy się ode mnie odwracają, a ja czuję się coraz bardziej samotna. Co robić? Jak mam się zachowywać, żeby ludzie mnie szanowali?
Zdobycie perfekcji jest dla nas nieosiągalne. Perfekcjonista nie potrafi cieszyć się z tego co osiągnął, pomimo, że włożył w to sporo pracy, bo cały czas słyszy w głowie: „Zawsze mogło być lepiej”, „Mogłeś się bardziej postarać”. To błędne koło, gdyż tak naprawdę nawet gdy będzie już najlepszy (np. zdobędzie pierwsze miejsce w jakimś konkursie) to od razu pojawią się u niego obawy, że niebawem ktoś mu ten tytuł odbierze i przez to pracuje jeszcze ciężej, co w konsekwencji prowadzi do złego samopoczucia, ogromnej presji i niedoceniania tego co już ma.
