Mając ostatnio gorszy dzień sięgnęłam właśnie do takiej tablicy w nadziei na natchnienie do pracy i poprawę samopoczucia. Niestety mój umysł był na tyle zamknięty, że nie zadziałało. Dopiero na drugo dzień wpadło mi w ręce zabawne zdjęcie przedstawiające mojego chrześniaka. I wiecie co? Uśmiech pojawił się w sekundzie! I wtedy właśnie wpadłam na pomysł utworzenia tablicy składającej się z obrazów, które mnie bawią, które mnie śmieszą, które wywołują we mnie pozytywne odczucia.
Na początku swojej przygody z koktajlami miksowałam wszystko co wpadło w moje ręce :). Jednak po kilku latach praktyki zmieniłam te przyzwyczajenia i obecnie skupiam się na dostarczeniu w jednej szklance napoju jak największej ilości witamin i tego, czego akurat potrzebuję w danym momencie (albo na co mam ochotę).
Sposobów na oczyszczanie jest bardzo wiele, nie polecam jednak stosowania tych drastycznych (zwłaszcza bez konsultacji z ekspertem), tym bardziej, jeśli wcześniej nie poddawaliśmy się jakiemukolwiek procesowi oczyszczania. W tym przypadku nie myśl nawet o głodówkach czy dietach jednoskładnikowych, bo możesz sobie tylko zaszkodzić.
Z pewnością znasz takie osoby, w towarzystwie których nie czujesz się najlepiej. Pomimo, że osoby te odbierają Ci energię i po spotkaniu z nimi często jesteś zmęczony czy zestresowany, czasem nie potrafisz po prostu przestać się z nimi spotykać. Czujesz, że coś jest nie tak w Waszej relacji, jednak brak Ci tego czegoś, aby ją zakończyć.
Indie zaskakiwały mnie wielokrotnie. To, co wydawało mi się przesadzone lub nietypowe, okazywało się dla mieszkańców zupełnie normalne, a to co dla mnie było codziennością, dla mieszkańców Indii stanowiło coś wyjątkowego. Co w takiej sytuacji robię? Obserwuję, doświadczam, uczę się na tyle, na ile tylko mogę. A dzisiaj przedstawiam Wam kolejne „indyjskie nauki”, które wyniosłam z ponad miesięcznego pobytu w Rishikesh.
Jestem! To pierwsze słowo, które nasuwa mi się kiedy piszę ten artykuł. Świeżo po powrocie z ponad miesięcznej wyprawy do Indii, chce podzielić się z Wami moimi wrażeniami z tego jakże oryginalnego i ciekawego kraju. To nie był najłatwiejszy miesiąc. Mogłabym nawet zaryzykować i napisać, że był to jeden z najtrudniejszych okresów w moim życiu. Nie byłam na to wszystko gotowa. Zetknięcie z zupełnie odmienną kulturą, oderwanie od rodziny i przyjaciół, choroba, niezrozumienie, bezsilność. Do tego dużo nauki, pracy, praktyki. Ale jeszcze nie to było najtrudniejsze. Najtrudniejsze było skonfrontowanie moich wyobrażeń z tym, co naprawdę mnie spotkało. Jedno jest pewne: wracam silniejsza i jestem gotowa na więcej!
Jeśli odwiedzasz mojego bloga regularnie, z pewnością nie umknął Ci fakt, że dawno nie pojawił się na blogu żaden wpis. Bardzo popularna wymówka, jednak uwierz mi na słowo, że trudno jest mi ostatnio znaleźć chwilę, w której mogłabym w spokoju usiąść i napisać wartościowy wpis. Aktualnie w kraju, w którym jestem, obchodzone jest bardzo ważne Święto, a ja mam dzięki temu kilka wolnych godzin. Święto dość specyficzne, aczkolwiek bardzo radosne, bo wszędzie roznosi się dźwięk bębnów, a wszyscy wokół wyglądają tak samo – kolorowo!
