Jako nastolatka prowadziłam tradycyjny pamiętnik zapisując w nim głównie swoje rozterki miłosne i szkolne i przyznam, że zabawnie się teraz to czyta! Prowadziłam i nadal (nieregularnie) prowadzę dziennik celów, marzeń i coś w rodzaju dziennika planów. Jednak to, co wywarło największy wpływ na moje życie i to, co uzupełniam każdego dnia, to dziennik wdzięczności.
Przy okazji odwiedzenia Sardynii, dowiedziałam się, że zajmuje ona zaszczytne miejsce wśród pięciu krajów należących do Niebieskich Stref (Blue Zones) rozmieszczonych na czterech kontynentach. Niebieskie Strefy to wyjątkowe miejsca, gdzie ludzie żyją nieprzeciętnie długo. I nie chodzi tutaj tylko o długość życia, ale też, o jakość. Bo cieszyć się jasnością umysłu, sprawnością fizyczną i ogólnym zdrowiem w wieku stu i nawet ponad stu lat, musisz przyznać, jest czymś wyjątkowym.
Lubię podsumowania i refleksje noworoczne. I pomimo, że mamy dopiero czerwiec, tak się składa, że kilka dni temu skończyłam 30 lat. Okrągła, piękna liczba, idealna, aby na moment zwolnić, wyciszyć umysł, i zastanowić się głęboko jak ostatnie 10 lat wpłynęło na to, kim jestem dzisiaj. Przy tej okazji stworzyłam listę lekcji, których uczyłam się przez ostatnie lata. Lekcji, które okazały się mieć znaczący wpływ na moje dotychczasowe życie i spojrzenie na siebie i szczęście. Bo kto nie chce być szczęśliwym? O co właściwie w życiu chodzi jak nie o szczęście?
Dzisiaj poruszam niezwykle ważne zagadnienie, które jest bliskie memu sercu. Za każdym razem, kiedy podejmuję rozmowę na ten temat odnajduję w rozmówczyni wzrok jak i gesty, które potwierdzają wszystkie moje doświadczenia. I za każdym razem dochodzimy do tego samego wniosku: jeśli szanujesz siebie, inni również będą Cię szanować.
To mój pierwszy wpis z kategorii ulubieńcy miesiąca. Nie obiecuję, że taki wpis będzie pojawiał się w każdym miesiącu, jednak, jeśli tylko wpadnie mi w ręce coś, czym będę się chciała z Wami podzielić, obiecuję, że prędzej czy później pojawi się na blogu.
Marzec, pomimo, że nieco dłuższy od jego poprzednika upłynął mi w bardzo szybkim tempie, czego powodem może być spora ilość pracy, która nawarstwiła mi się podczas mojego ostatniego wyjazdu do Tajlandii i z którą musiałam się w końcu uporać. Jednak znalazło się kilka rzeczy, które z pewnością umiliły mi chwile niepewności i oczekiwania oraz pozwoliły na chwilę oderwać się od pracy.
Gwoli wyjaśnienia: nie jestem typem bałaganiarza i nie mam dużych problemów ze sprzątaniem. Od kilku lat wprowadzam do swojego życia zasady minimalizmu, pozbywając się przy każdej okazji rzeczy, które nie są mi potrzebne do szczęścia. Lubię sprzątać (naprawdę lubię!), a kupując tę książkę kierowałam się głównie zasadą: prosta, lekka i (może) zabawna. Mogę napisać, że spełniła wszystkie te kryteria, a dodatkowo okazała się pozycją niebanalną i wnoszącą nowy porządek i ład do życia, nawet tak dość poukładanej istoty jak ja.
Zapewne zauważasz, że im jesteś starszy tym czas coraz szybciej upływa. Jest to oczywiście tylko nasze wrażenie, tak samo jak to, że mamy go coraz mniej. Ma na to zapewne wpływ pogoń za pieniądzem, chęć osiągnięcia sukcesu czy poczucie, że „coś” musimy. W tej gonitwie łatwo zatracić prawdziwe wartości i rzeczy, które tak naprawdę liczą się w życiu. Czasem wręcz wydaje nam się, że nic dobrego nas nie spotkało w przeciągu ostatnich miesięcy czy lat. Czyżby?
