Przy okazji odwiedzenia Sardynii, dowiedziałam się, że zajmuje ona zaszczytne miejsce wśród pięciu krajów należących do Niebieskich Stref (Blue Zones) rozmieszczonych na czterech kontynentach. Niebieskie Strefy to wyjątkowe miejsca, gdzie ludzie żyją nieprzeciętnie długo. I nie chodzi tutaj tylko o długość życia, ale też, o jakość. Bo cieszyć się jasnością umysłu, sprawnością fizyczną i ogólnym zdrowiem w wieku stu i nawet ponad stu lat, musisz przyznać, jest czymś wyjątkowym.
To moja druga podróż do Królestwa Tajlandii. Pierwszą odbyłam trzy lata temu i już wtedy przeczuwałam, że nie ostatnią. Tajlandia zaskakuje ogromem barw, różnorodnością krajobrazów, smaków, zapachów. Przedstawia również nieco inny od naszego świat. Świat, w którym na wzór Wielkiej Brytanii czy Australii obowiązuje ruch lewostronny, a najważniejszą osobą, w każdym tego słowa znaczeniu, jest panujący od 1946 roku król Tajlandii, którego portret znajdziesz na ścianie każdego szanującego się lokalu.
Huna to filozofia stworzona przez polinezyjskich Kahunów, starodawna, a jednak wciąż idealnie wpasowująca się w teraźniejszość. Kahuni czyli kapłanie i uzdrowiciele, którzy opracowali siedem podstawowych zasad Huny przekazywanych następnie z pokolenia na pokolenie. Zasady te miały w domyśle kształtować życie pełne miłości, pokoju i rozwoju wewnętrznego.
Jako że jestem typem podróżnika i kilka razy w ciągu roku zdarza mi się gdzieś wyjechać, sztukę pakowania opanowałam prawie do perfekcji! Zatem dzisiaj chcę podzielić się z Wami kilkoma sprawdzonymi patentami, aby uniknąc niepotrzebnego stresu związanego z pakowaniem i móc w pełni cieszyć się zaplanowanym urlopem.
Indie zaskakiwały mnie wielokrotnie. To, co wydawało mi się przesadzone lub nietypowe, okazywało się dla mieszkańców zupełnie normalne, a to co dla mnie było codziennością, dla mieszkańców Indii stanowiło coś wyjątkowego. Co w takiej sytuacji robię? Obserwuję, doświadczam, uczę się na tyle, na ile tylko mogę. A dzisiaj przedstawiam Wam kolejne „indyjskie nauki”, które wyniosłam z ponad miesięcznego pobytu w Rishikesh.
Jestem! To pierwsze słowo, które nasuwa mi się kiedy piszę ten artykuł. Świeżo po powrocie z ponad miesięcznej wyprawy do Indii, chce podzielić się z Wami moimi wrażeniami z tego jakże oryginalnego i ciekawego kraju. To nie był najłatwiejszy miesiąc. Mogłabym nawet zaryzykować i napisać, że był to jeden z najtrudniejszych okresów w moim życiu. Nie byłam na to wszystko gotowa. Zetknięcie z zupełnie odmienną kulturą, oderwanie od rodziny i przyjaciół, choroba, niezrozumienie, bezsilność. Do tego dużo nauki, pracy, praktyki. Ale jeszcze nie to było najtrudniejsze. Najtrudniejsze było skonfrontowanie moich wyobrażeń z tym, co naprawdę mnie spotkało. Jedno jest pewne: wracam silniejsza i jestem gotowa na więcej!
Jeśli odwiedzasz mojego bloga regularnie, z pewnością nie umknął Ci fakt, że dawno nie pojawił się na blogu żaden wpis. Bardzo popularna wymówka, jednak uwierz mi na słowo, że trudno jest mi ostatnio znaleźć chwilę, w której mogłabym w spokoju usiąść i napisać wartościowy wpis. Aktualnie w kraju, w którym jestem, obchodzone jest bardzo ważne Święto, a ja mam dzięki temu kilka wolnych godzin. Święto dość specyficzne, aczkolwiek bardzo radosne, bo wszędzie roznosi się dźwięk bębnów, a wszyscy wokół wyglądają tak samo – kolorowo!
