W pierwszej części z serii „O istocie kontaktu wzrokowego”, przedstawiłam informacje, jakie może nieść za sobą Twoje spojrzenie oraz pokazałam, że ludzie często budują sobie ocenę drugiego człowieka właśnie na podstawie tego jak, ile i gdzie zerkają jego oczy.
Dzisiaj pójdziemy krok dalej i zapoznamy się z prostymi i w zasadzie jakże oczywistymi rzeczami, a jednak często pomijanymi w codziennej komunikacji. Dowiesz się także jakie spojrzenie, powinno być Twoim najważniejszym spojrzeniem w życiu, które odgrywa kluczową rolę. Zaczynamy!
Dlaczego w ogóle powinieneś ćwiczyć kontakt wzrokowy? Bo przecież codziennie komunikując się z innymi, patrzysz im w oczy. Na zakupach, w drodze do pracy, na zajęciach, w restauracji i w końcu w relacjach ze swoimi bliskimi.
Jeśli przy pomocy ciepłego spojrzenia można budować głębokie więzi, to dlaczego nie miałbyś tego wykorzystać do budowania takich relacji z innymi?
Jeśli do tej pory unikałeś kontaktu wzrokowego z różnych powodów czas to zmienić i mam dla Ciebie dobrą informację: można się tego nauczyć!
Badania ukazują, że ludzie na wysokich stanowiskach częściej i dłużej patrzą w oczy innym w przeciwieństwie do osób na stanowiskach niższych. Jednak w kontakcie wzrokowym nie jest jedynie ważna częstość takich spojrzeć, ale też jakość.
Ważne, abyś wiedział, że także tutaj obowiązują pewne „zasady”, dzięki którym łatwiej będzie Ci nauczyć się sztuki utrzymywania kontaktu wzrokowego.
- Po pierwsze, nie wpatruj się stale w swojego rozmówcę. Odwracaj czasem wzrok, jednak rób to w sytuacjach, kiedy jest to całkowicie normalne, np. momencie, gdy zostaniesz o coś zapytany, gdy chcesz się nad czymś zastanowić, bądź szukasz jakiegoś słowa. Ma to dodatkowe wytłumaczenie: znacznie łatwiej znaleźć Ci wtedy odpowiedź. W takich sytuacjach, gdy nad czymś myślisz, Twój wzrok naturalnie zaczyna krążyć w górę bądź w dół, w lewo czy w prawo.
- Po drugie nie skupiaj swojego wzroku zbyt długo na jakiejś części ciała (na pewno mężczyźni wiedzą co dokładnie mam na myśli :)). Pomyśl, gdyby Twój rozmówca przez dłuższy czas wpatrywał się np. w Twoje włosy. Moim odruchem byłoby zapytanie: czy coś nie tak z moją fryzurą?
- Jeśli patrzysz na kogoś, uśmiechnij się lekko. Wpatrywanie się w drugą osobę, mając przy tym poważną minę, może się wydać co najmniej podejrzane. Możesz taką osobę prędzej wystraszyć, aniżeli ją do siebie przekonać.
- Słuchaj uważnie, wtedy utrzymanie kontaktu wzrokowego przyjdzie Ci bardzo naturalnie. Skup się na tym, co mówi rozmówca i świadomie dostrzegaj jak zachowują się przy tym Twoje oczy. Kontroluj ich ruch i zobacz jak się z tym czujesz.
- Patrz szerzej. Zauważ, jak często wychodzą nieporozumienia telefoniczne, mailowe czy smsowe, które nie zdarzyłyby się, gdybyś widział wyraz twarzy osoby w momencie wypowiadania przez nią danego zdania, i poprawnie (tzn. zgodnie z tym, co miał na myśli autor) pojął jej sens. Dlatego tak ważne jest, abyś patrzył na rozmówcę – łatwiej będzie Ci zrozumieć całą esencję wypowiedzi, a także dostrzec reakcję na Twoje zabranie głosu.
- Jednak, żeby kontakt wzrokowy był doświadczeniem pozytywnym musi być komunikacją, a nie narzucaniem swojego spojrzenia drugiej osobie. To doświadczenie dwóch par oczu, inaczej takie wpatrywanie się w kogoś może tę osobę onieśmielić lub też wrogo nastawić. Jeśli próbujesz nawiązać z kimś kontakt wzrokowy, a osoba ta na niego nie odpowiada, odpuść sobie, prawdopodobnie nie jest zainteresowana.
- Kontakt wzrokowy powinien iść naturalnie w parze z Twoją postawą i głosem, inaczej mogą pojawić się obawy innych, co do prawdziwości Twojej osoby. Warto zatem przy okazji kontaktu wzrokowego skupić się także na mowie ciała i głosie, i popracować nad nimi tak, abyś przekazywał całą swoją postawą i mową jak najbardziej spójny komunikat.
Pamiętacie Anię z poprzedniej części? Ania opanowała sztukę zjednywania ludzi za pomocą swojego spojrzenia, uśmiechu i mowy ciała do perfekcji. Przypominała sobie nieraz od czego tak naprawdę zaczęła się jej zabawa.
Wiedziała, że początek wziął się po prostu od jednego spojrzenia, które miało decydujący wpływ na jej życie. Od spojrzenia, które było ciepłe, pełne miłości, akceptacji i szacunku. Zaczęło się od spojrzenia… w lustro.
Kontakt wzrokowy często postrzegany jest jako symbol pewności siebie. Ma to odniesienie nie tylko do komunikacji z innymi. Zauważ, że bywa również tak, że nie jesteśmy w stanie spojrzeć w oczy… sobie. Nie akceptujemy siebie, mamy niską samoocenę i takie spojrzenie sobie w twarz przed lustrem jest na tyle trudne, że często wywołuje nawet płacz.
Warto zatem codziennie patrzeć sobie prosto w oczy, uśmiechnąć się do siebie i powiedzieć sobie coś miłego, bo najlepiej jest zacząć od właśnie pracy nad sobą.
Jeśli będziesz akceptował siebie i dobrze się ze sobą czuł, utrzymanie kontaktu wzrokowego z innymi nie będzie stanowiło dla Ciebie żadnego problemu.
